Á sviðsbrúninni
Hugleiðingar um leikhúspólitík
Í þessum hugleiðingum um leikhúspólitík rifjar Sveinn Einarsson upp starf sitt í leikhúsum, óperuhúsum og sjónvarpi undanfarna áratugi. Hann veltir fyrir sér aðferðafræði og vinnubrögðum leikstjórans og samvinnunni við leikskáld, tónskáld, leikara, söngvara, höfunda leikmynda, búninga og ljósa ásamt öðrum sem koma að því að skapa sviðslistaverk.
„Hvað eru leikhúsfræði? Þau fræði eru tiltölulega ung sem fræðigrein
þó að leikhúsið sé sjálft ein elsta listgreinin. Sem akademískt fag urðu leikhúsfræðin til upp úr aldamótum 1900 þó að menn hefðu lagt stund á t.d. leiklistarsögu og önnur skyld efni löngu fyrr. Vel má rekja þessa sögu aftur til Aristótelesar og rits hans um skáldskaparlistina.“
Í þessum hugleiðingum um leikhúspólitík rifjar Sveinn Einarsson upp starf sitt í leikhúsum, óperuhúsum og sjónvarpi undanfarna áratugi.
Hann veltir fyrir sér aðferðafræði og vinnubrögðum leikstjórans
og samvinnunni við leikskáld, tónskáld, leikara, söngvara, höfunda leikmynda, búninga og ljósa ásamt öðrum sem koma að því að skapa sviðslistaverk.
Sveinn Einarsson var fyrsti leikhússtjóri Leikfélags Reykjavíkur og hann stýrði Þjóðleikhúsinu árin 1972–1983. Frá 1989 til 1993 var hann dagskrárstjóri innlends efnis í sjónvarpi RÚV. Í þessum störfum vann hann kappsamlega að því að efla íslenska leikritun og gerði það að sínu baráttumáli.